Fransa’dan Volkan Yorulmaz Geçti…

Aslında bloguma genelde zaman sıkıntımın olmadığı zamanlarda yazmayı tercih ediyorum. Fakat 19 Nisan 2008 itibariyle çok yoğun bir gün geçiriyor olmama rağmen, sabah kalktığımda yaptığım to-do listimde blogumu güncellemek bulunduğu için, akşam yemeği vakti olmasına rağmen bir şeyler yazmamın gerekli olduğunun bilincindeyim.
Geçtiğimiz hafta bu saatlerde içim kıpır kıpırdı çünkü ilk yurtdışı seyahatim için hazırlıkları yapmaya başlamıştım. Ve 13 Nisan Pazar sabahı “Wider European Network Induction” eventi için ben dahil 10 kişilik bir ekiple yola çıktık. Aslında ben o 10 kişilik ekibe katılmadan önce aynı sabah bir de İzmir’den İstanbul’a geçtim ama gereksiz ayrıntılarla sizi boğmayayım :)
Paris’teki Charles de Gaulle havaalanına indiğimde bavulumun yaklaşık 1 saat kadar gecikmeli olarak çıkması beni oldukça strese soksa da bavulları aldıktan sonra bizi karşılamaya gelen taksinin Mercedes Jeep olması keyfimi yerine getirmeye yetmişti. Yaklaşık yarım saatlik bir yolculuk sonrası konaklayacağımız “Les Fontaines” otele geldik. Otel Paris’in kuzeyindeki Chantilly’de. Bu noktada bir dipnot vereyim: Chantilly, krem şanti’deki şanti gibi okunuyor ve adını bölgedeki şatoda çalışan aşçının kremayı yaparken yanlışlıkla krem şantiyi bulmasından alıyor.
İlk günü, serbest olmamız sebebiyle en iyi şekilde değerlendirmek için hiç vakit kaybetmeden, trenle St. Michel’e giderek değerlendirdik. Girdiğimiz ilk restoranda Fransızların damak tadının bizden çok farklı olduğu gerçeğini görmemden sonra tuvaletteki büyük eksikliği fark etmem benim için önümüzdeki günler adına bir soru işareti yaratmıştı. Neyse fazla takılmamaya çalışıp, yağan yağmur altında Seine nehrine doğru yürümeye başladık. Kitabını okumaya çalışıp yarıda bıraktığım Notre Dame’ın katedralini ziyaret ettikten sonra akşama doğru Şanzelize Bulvarı’na doğru yol aldık. Yağmur altında yürümek ve fotoğraf çektirmekten oldukça yorgun düştüğümüz için kararan hava ile birlikte otele döndük. Tabi ki metroda gördüğümüz ilginç insan manzaraları ve ağır koku hatıralarımızda yer aldı…

Pazartesi ile birlikte eğitimler başladı. İlk başta PwC’nin İstanbul’daki oryantasyon programına benzeyen süreç zamanla değişiklik gösterdi. Özellikle “The New World Order” konusunu anlatan hocanın etkileyici sunumu hayatımdaki en iyi sunum performansları arasına çoktan girdi bile. Eğitimin ilk gününden bana kalan hatıralardan biri de hediye verilen mızıka ve “Blow the Blues Away” dersindeki mızıka çalmaya dair öğrendiklerim oldu.
Salı gününün akıllarda kalan en güzel yanı ise akşam yemeği için topluca Paris’te bir lokantaya gitmemiz oldu. İkram edilen alkollü sirke bence o çok övdükeri şarabın gölgesinde kalmış çok özel bir tattı. Yemek dönüşü yorgunluktan otobüste uyuklarken Eiffel Kulesi’nin önünden geçtiğimiz an arkadaşlarımın gürültüsüyle uyandım, evet, kabul ediyorum, sade bir kuleden çok daha ötesi, özellikle gece ışıklarıyla birlikte…
Çarşamba eğitimin son günüydü, her şey planlandığı gibi gitti ve saat 16.00 da eventin sona ermesiyle birlikte biz de Paris’i keşfetmek için hazırlanıp yola düştük. Avrupa’nın ilk alışveriş merkezi olduğunu duyduğum La Fayette’e geldiğimde kocaman binaların oldukça sükseli olduğunu gördüm. Ama “pek de bir olayı yok, bunlardan Türkiye’de de var” diye de arkadaşlarla züğürt tesellisi yapmadan da geçemedim. La Fayette’in benim için en büyük artısı içinde barındırdığı Mc. Donald’s oldu. Les Fontaines’in şatosunda bulamadığım tadları “işte bunu seviyorum” diyerek yedim. (reklam kokan hareketler) Ancak Mc. Donald’s ta tepsileri bize boşalttırmalarına ve La Fayette’in daha saat 19.30 da kapanıyor olmasına da çok bozuldum. Kendileri kaybetti kardeşim :) Daha sonra Eiffel Kulesine gittik, sayısız fotoğraf çektik. Oradan bir yerlere daha geçtik ama adını şimdi unuttum. Kısacası güzel yerlerini gezdim Paris’in. Ee gerisi de ev sahiplerine kalsın.
Perşembe sabahı erkenden havaalanına gittik, ama uçak yoğun nhava trafiği sebeiyle geç kalktı, geç indi, ve nerdeyse İzmir uçağını kaçırmama sebep oluyordu. Dolayısıyla dönüşte İstanbul’daki duty free lere giremedim ama o eksiği de İzmir’de hallettim.

Özet olarak güzel hatıralarla döndüm. Bir başka yolculukta yeniden birlikte olmak dileğiyle…