Uzun süredir nasıl olacak diye kafamızda planladığımız o özel tören en nihayetinde geçen hafta cumartesi gecesi gerçekleşti. Haftalar öncesinden işyerimden Cuma için iznimi almıştım. Perşembe akşamı 17.30'u biraz geçe (evet, son dakika işleri toparlamaca)servise binmemle birlikte o heyecanı iyice hissetmeye başladım. Annem eve geldiğimde bütün eşyaları arabaya çoktan yüklemişti, bana sadece son bir göz gezdirmek kalmıştı. O işlemi de tamamladıktan sonra bozuk gözlerimle karanlık Ankara yoluna çıktık ve yaklaşık 1 saat 15 dakika sonra Salihli'deydik. Ananemlerle son hazırlıklar üzerine konuştuktan sonra sabah erken kalkmak üzere yattık.
Sabah beklenildiği üzere erkenden yola çıktık ve 11 olmadan Bursa'da aşkım ve babam (evet babam) bizi karşıladı. Yerleşme, yemek, alışveriş derken akşam oldu ve beni müthiş bir uyku bastı. Uyuduktan sonra geceye KAT 3'te aşkımla devam ettik. Kızları aldıktan sonra "asıl gün" olan nişan günü için geriye pek birşey kalmamıştı. Cumartesi son alışveirş ve hazırlıklar da sona erdi ve çikolata&çiçek&fotoğrafçı üçgeni sonunda kendimizi Nilgün'lerin evinde bulduk.
Hazılrıklar mükemmeldi. Güzel başlayan gece nişan töreni ile zirve yapacak diye düşünürken bu özel geceyi daha eğlenceli kılmak adına Kırmızı'ya gittik. Gece 4.30 gibi eve girdiğimizde sanki yatağa girecek olmak büyünün bitmesine sebep verir mi diye bir şüpheyi de beraberinde getiriyordu. Hayran hayran yüzüğüme bakıp uyudum ve sabah yine ona bakarak uyandım.
Yine herşey harikaydı. Çok mutluydum, uzun zamandır olmadığım kadar çok. Aile olma duygusunu bir kez daha en yakından hissediyorudum. Pazar öğlen 2 gibi dönüş yoluna çıktığımızda arabadaki gündem sadece geçen 3 günden geriye kalan güzel yaşanmışlıklardı.
Şimdilerde yeni statümle hayatıma devam etmekten çok mutluyum. Allah hiç bozmasın :=)
